Η ιστορία του κάστρου της Πάτρας

Το κάστρο της Πάτρας είναι χτισμένο σε χαμηλό λόφο του Παναχαϊκού σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από την ακτή. Οικοδομήθηκε από τον Ιουστινιανό περίπου το 551 μ.Χ. για την άμυνα της περιοχής και ανήκει στα λεγόμενα κεφαλόκαστρα της Πελοποννήσου.
Η αρχαία Ακρόπολη των Πατρών είναι το καλύτερο σημείο για να αγναντέψει κανείς από ψηλά την πόλη. Από αυτό το σημείο αγνάντευε ο ιωνικής καταγωγής Εύμηλος, οικιστής και βασιλιάς της πρώτης μικρής πόλης που χτίστηκε εδώ. Τίποτα φυσικά δε σώθηκε απ’ αυτόν, πέρα από το μύθο που αναφέρει ότι αυτός πρώτος έμαθε να καλλιεργεί σιτάρι στον τόπο του, γι’ αυτό και ονόμασε την πόλη του Αρόη (από την λέξη «άροση»). Τα πρώτα τείχη ήταν μάλλον πλίθινα και γκρεμίστηκαν κατά την κάθοδο των Δωριέων (περίπου 1104 π.Χ.) εναντίον των Αχαιών. Αργότερα, οι Αχαιοί, με βασιλιά των Πρευγένη και το γιό του Πατρέα, από τον οποίο η Αρόη μετονομάστηκε σε Πάτρα, αφού επιτέθηκαν στους Δωριείς, ξαναέγιναν κυρίαρχοι στον τόπο τους.
Στο χώρο της Ακρόπολης (σημερινό Κάστρο) οι κάτοικοι της Αρόης είχαν μνημείο αφιερωμένο στον Ευρύπυλο. Αργότερα έφτιαξαν ναό, στον οποίο λάτρευαν την αρχαιότερη προστάτιδά τους, τη θεά Αθηνά, η οποία μετά το 280 π.Χ., οπότε αναδιοργανώθηκε η Αχαϊκή Συμπολιτεία, ονομάστηκε Παναχαΐδα. Στο ναό της θεάς υπήρχε χρυσελεφάντινο άγαλμά της.
Οι αιώνες που πέρασαν, μαζί και κάποιοι πόλεμοι, κυρίως εκείνος της Αχαϊκής Συμπολιτείας ενάντια στους Ρωμαίους κατακτητές, και οι σεισμοί, ιδιαίτερα ο μεγάλος σεισμός του καλοκαιριού του 551 μ.Χ., αφάνισαν τα τείχη και τα ιερά της Ακρόπολης.
Οι κάτοικοι της Πάτρας δε νοιάζονταν πια να ξαναχτίσουν τα ισοπεδωμένα ιερά της Ακρόπολής τους και της πόλης τους, γιατί προτίμησαν τη νέα θρησκεία του Χριστιανισμού, που τους δίδαξε ο Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας.
Αργότερα ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός θα χτίσει στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης, στη θέση του επάνω μέρους του σημερινού Κάστρου, μικρό φρούριο (βυζαντινό κάστρο), με υλικά προχριστιανικών οικοδομημάτων.
Στο μικρό βυζαντινό κάστρο της Ακρόπολης της Πάτρας που το χτίσιμό του έγινε μετά το σεισμό του 551 μ.Χ., θα κλειστούν το 805 μ.Χ., οι Βυζαντινοί, για να αντισταθούν και να αποκρούσουν την επιδρομή των Σλάβων και των Σαρακηνών, που πολιόρκησαν την πόλη. Τελικά, μετά από αποφασιστική έξοδο ακολούθησε η λαμπρή νίκη των Βυζαντινών.
Όμως το κάστρο της Πάτρας δεν άντεξε αργότερα στο πολιορκητικό χτύπημα των Φράγκων ιπποτών κατά τη διάρκεια της Δ’ Σταυροφορίας. Οι Φράγκοι κατακτητές ανέλαβαν την ενίσχυση και την επέκταση του μισοκατεστραμένου κάστρου. Πιο συγκεκριμένα ο Φράγκος Αρχιεπίσκοπος της Πάτρας Άντελμος ανέλαβε την οχύρωση του φρουρίου και προχώρησε στην ίδρυση πύργων στη δυτική πλευρά. Με τα έργα αυτά, της ανύψωσης και της επέκτασης, το κάστρο πήρε τη σημερινή του, περίπου μορφή.
Το φράγκικο Κάστρο της Πάτρας θα περάσει τους δύο επόμενους αιώνες πολλές περιπέτειες. Το διαφεντεύουν οι Φράγκοι και οι παπικοί της Ρώμης.
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Φράγκοι έχουν χάσει τμήματα της Πελοποννήσου. Τα πλούτη, όμως, της Πάτρας και το λιμάνι της, που έσφιζε από κίνηση, τράβηξαν το ενδιαφέρον των Ενετών, οι οποίοι ζήτησαν την εκμίσθωση της βαρωνίας από το λατίνο αρχιεπίσκοπο, που διατήρησε την πνευματική του δικαιοδοσία. Έτσι, το κάστρο της Πάτρας βρέθηκε στα χέρια των Ενετών.
Στις 19 Μαρτίου 1429, παραμονή των Βαΐων, οι Παλαιολόγοι που έχουν στρατοπεδεύσει στην Πάτρα, πραγματοποιούν επιτυχημένη έφοδο στο κάστρο. Η πόλη ελευθερώνεται και το κάστρο της Πάτρας ύστερα από 225 χρόνια ανήκει και πάλι στους Έλληνες.
Στα 1446, ο σουλτάνος Μουράτ Β’ κυριεύει την Κόρινθο και κατευθύνεται προς την Πάτρα. Τρία χρόνια αργότερα ο Μουράτ Β’ συνθηκολογεί με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο με τον όρο ότι η Πελοπόννησος θα πληρώνει ετήσιο φόρο. Το πέσιμο της πρωτεύουσας του Βυζαντίου από το Μωάμεθ Β’ και ο θάνατος του Παλαιολόγου είναι η αρχή του τέλους.
Το Μάϊο του 1460, ο Μοριάς προσαρτήθηκε οριστικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και το κάστρο της Πάτρα θα διατηρηθεί στα τουρκικά χέρια για 66 χρόνια.
Το 1532 θα πολιορκηθεί από τα ισπανικά στρατεύματα του ναύαρχου Ανδρέα Doria. Η τούρκικη φρουρά παραδόθηκε και απομακρύνθηκε προς τη Ναύπακτο. Στη συνέχεια ο Doria, αφού εγκατέστησε φρουρά στην Ακρόπολη, ανέθεσε τη φρούρηση στον Ενετό Αντώνιο Βάρβαρο. Αυτή η κάποια ανάσα για τους Πατρινούς δεν κράτησε πολύ γιατί μετά από έξι μήνες οι Τούρκοι θα διώξουν τους Ισπανούς και θα ξαναπάρουν το Κάστρο.
Στα 1687, 155 χρόνια μετά από εκείνη την ανάσα του Doria, ο Ενετός στρατάρχης Φραγκίσκος Μοροζίνι, ο επικαλούμενος Πελοποννησιακός, κυρίευσε την Πάτρα και το Κάστρο της. Στη διάρκεια της πολιορκίας ο Τούρκος πασάς Μεχμέτ, βλέποντας πως όλα είναι χαμένα, ανατίναξε μέρος του φρουρίου. Σε όλη την περίοδο των 28 χρόνων της Β’ Ενετοκρατίας     (1687 – 1715), οι Ενετοί έκαναν τις δυνατές επιδιορθώσεις του Κάστρου.
Το 1714 ένας δυνατός σεισμός προξένησε σοβαρότατες καταστροφές στην πόλη και το κάστρο. Έτσι μισογκρεμισμένο θα το βρουν οι Τούρκοι τον επόμενο χρόνο, που θα το ξανακάνουν δικό τους, αφού η ενετική φρουρά του θα το εγκαταλείψει χωρίς μάχη.
Οι Πατρινοί, που υπέφεραν, όπως και όλοι οι Έλληνες, απ’ το βάρος της τούρκικης σκλαβιάς, μόνο μια φορά σε όλη την υπεραιώνια δεύτερη τουρκοκρατία, ένιωσαν τις καρδιές τους να χτυπούν χαρούμενα. Ήταν το 1770, όταν τα στρατεύματα των Ρώσων αδερφών Ορλώφ, συνεργαζόμενα με τους νησιώτες (Κεφαλλονίτες, Ζακυνθινούς), πολιόρκησαν το Κάστρο τους.
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1770, όταν οι Ρώσοι έλυσαν την πολιορκία του Κάστρου της Πάτρας και ταυτόχρονα έδωσαν τέλος στην τούρκικη θηριωδία. Όσοι από τους κατοίκους δεν πρόλαβαν να φύγουν σφάχτηκαν και η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες.
Η Πάτρα ήταν ένα σωρός από στάχτες για πολλά χρόνια μέχρι το 1821, οπότε μέσα από τις στάχτες (όχι μόνο της Πάτρας αλλά ολόκληρου του Μοριά) ξεπήδησε η φλόγα της επανάστασης. Οι Τούρκοι έμειναν στο κάστρο της Πάτρας μέχρι το 1828, οπότε το παρέδωσαν αμαχητί στην πολύ ανώτερη δύναμη του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος υπό το στρατηγό Μαιζόν (ο οποίος έδωσε το όνομά του στην οδό Μαιζώνος, έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης).
Μετά την αποχώρηση των Τούρκων, οι Γάλλοι με την βοήθεια των Πατρινών επιδιόρθωσαν την τάφρο και τα ετοιμόρροπα μέρη του Κάστρου και έστησαν πολλά πυροβολεία. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Κατοχής οι Γάλλοι άνοιξαν καφενείο, το Café Parisien, στο οποίο προσφερόταν και γαλλικός καφές.
Στις 15 Αυγούστου 1829 οι Γάλλοι παρέδωσαν το Κάστρο της Πάτρας μαζί με αυτό του Ρίου στον Έλληνα φρούραρχο Ράϊκο, ο οποίος ξεκίνησε καινούργιες επισκευές. Από τότε το κάστρο είναι ελληνικό.
Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιος Μιλτιάδης Δόξας, ταξίαρχος και τότε υποψήφιος βουλευτής, ζητούσε την κατεδάφισή του, αίτημα που φυσικά δεν πραγματοποιήθηκε. Μάλιστα, είχε και την υποστήριξη τοπικής εφημερίδας.
Το Κάστρο είχε λειτουργήσει και ως εγκληματικές φυλακές από το 1880 ως το 1926.
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίστηκε από τους Ιταλούς. Ταρακουνήθηκαν τα τείχη, έπεσε το επάνω μέρος του στρογγυλού δυτικού πύργου και καταστράφηκαν τα στρατιωτικά κτίρια που είχαν προστεθεί στο νοτιοδυτικό εσωτερικό χώρο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής γκρεμίζεται ένα μέρος της κύριας εισόδου του μαζί με την τοξωτή καστρόπορτα.
Από το 1950 μέχρι το 1973 ο χώρος του Κάστρου ανήκε στο Δήμο, τον οποίο χρησιμοποιούσε ως φυτώριο. Από το 1973 και μετά το Κάστρο βρίσκεται υπό την εποπτεία της ΣΤ’ Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Το 1950 έγιναν κάποιες ανασκαφές με διάνοιξη τάφρου δίπλα στα ερείπια της λατινικής εκκλησίας, όπου βρέθηκαν διάφορα ευρήματα. Η λεγόμενη λατινι

Η Πατρινέλλα

Βρίσκεται στο νότιο τείχος του Κάστρου!

Η Πατρινέλα, γράφεται και Πατρινέλλα, είναι στην λαϊκή παράδοση το στοιχειό των Πατρών.

Αποτελείται από τμήματα δύο αγαλμάτων, ο κορμός και το κεφάλι, ακρωτηριασμένου γενειοφόρου αντρός εντοιχισμένο σε κοίλωμα του κάστρου της Πάτρας.

Παλιότερα ήταν ορατό από όλη την πόλη και στην λαϊκή παράδοση έπαιρνε μορφή γυναίκας και προστάτευε την πόλη.

Το άγαλμα βρίσκεται ακόμα και σήμερα στο νότιο τείχος του κάστρου αλλά δεν είναι πλέον ορατό όπως παλαιότερα λόγω δημοτικών κτιρίων που έχουν κτιστεί μπροστά του.

"Βγαίνει με αλυσίδες για να πενθήσει κάποιο σημαντικό Πατρινό που πέθανε"

Η Πατρινέλα αποτελείται από ακρωτηριασμένο κορμό αγάλματος Ρωμαίου αντρός και κεφάλι άλλου αγάλματος γενειοφόρου αντρός που πολλοί θεωρούν ότι είναι ο ιδρυτής της πόλης ο Πατρέας.

Πιθανότατα η κεφαλή προέρχεται από άγαλμα που απεικόνιζε τον Δία ή κάποιον άλλο θεό ή ήρωα της αρχαιότητας.

Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση η Πατρινέλα έμενε στον νοτιοανατολικό πύργο του κάστρου κι έβγαινε κάθε βράδυ στους δρόμους της πόλης , τα μεσάνυχτα.

Κατά άλλη παράδοση έβγαινε μόνο όταν ήταν να έρθει κάποιο κακό και την άκουγαν να κλαίει.

Θεωρούνταν προστάτης της πόλης που την φύλαγε από την χολέρα και την πανούκλα.
Άλλες φορές έβγαινε σέρνοντας αλυσίδες για να πενθήσει κάποιο σημαντικό Πατρινό που πέθανε

Ο Νώτης Νησώτης στο ποίημα του "Πατρινέλα" αναφέρει ότι είναι μια πανέμορφη κοπέλα που έγινε στοιχειό αφού την φυλάκισαν στο κάστρο αλυσοδεμένη και πέθανε.

Μας λέει ότι δεν μπορεί να τη δει ανθρώπινο μάτι αλλά μόνο όποιος πιει μαγική σκόνη αλλά όταν περνά κοντά του καταλαβαίνει ένα θρόισμα που τον παγώνει, αυτό το λένε στρατιώτες που φύλαγαν σκοπιά και φυλακισμένοι όταν το κάστρο ήταν φυλακή.

Βγαίνει μόνο όταν ο ουρανός δεν έχει αστέρια και τριγυρνά στις επάλξεις φωνάζοντας "μην με αρπάξεις" έχοντας στοιχειώσει όταν την άρπαξαν και την φυλάκισαν.

Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακελαριά

Στη δεξιά όχθη του ποταμού Σελινούντα, απέναντι από το χωριό Λαπαναγοί του Δήμου Καλαβρύτων και σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από την πόλη των Καλαβρύτων ορθώνεται το μοναστήρι της Μακελλαριάς, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Χτίστηκε από το στρατηγό του Ιουστινιανού Βελισσάριο το 532 μ.Χ., όπως φαίνεται από επιγραφή που σώζεται μέχρι σήμερα, ώστε να εξιλεωθεί από τη σφαγή κατά την περίφημη «Στάση του Νίκα» στην Κωνσταντινούπολη.

Στο μέσο του μοναστηριού είναι χτισμένος ο ναός της Παναγίας, βυζαντινού ρυθμού, σταυροειδής με ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο, πάνω στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Είναι έργο βυζαντινής εποχής που θαυμάζεται από όλους, γιατί όπου κι αν σταθεί ο προσκυνητής τα μάτια Της είναι γυρισμένα προς αυτόν.

Το μοναστήρι καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1458, και ανακαινίστηκε από τον ιερομόναχο Νεόφυτο.

Το αρχικό όνομα του μοναστηριού ήταν Παναγία η Λιθοστρωτιώτισα, επειδή είναι χτισμένο πάνω σε βράχο. Το όνομα «Μακελλαριά» το μοναστήρι το πήρε από το μακελειό που έγινε, όταν πήγαν να το κατακτήσουν οι Τούρκοι το 1458. Μετά από πολλές ημέρες πολιορκίας κατάφεραν να καταλάβουν το μοναστήρι και να σκοτώσουν τους μοναχούς και τους υποτακτικούς που βρίσκονταν εκεί. Μετά την καταστροφή οι πατέρες αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι χαμηλότερα σε μια σπηλιά για να προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες. Οι άνθρωποι του συνεργείου που ανέλαβε την κατασκευή του έβρισκαν κάθε πρωί τα κτίρια τους χαλασμένα και τα εργαλεία τους πάνω στο βράχο που είναι το σημερινό μοναστήρι. Μετά από συζητήσεις και διαφωνίες αποφάσισαν να χτίσουν εκεί που ήταν τα υλικά και τα εργαλεία τους. Ανοίγοντας τα θεμέλια βρήκαν ένα χωμάτινο κιούπι με λάδι, το οποίο σώζεται μέχρι και σήμερα, και την εικόνα της Παναγίας.

Σε επόμενη επίθεση των Τούρκων, η παράδοση θέλει τους Τούρκους να απωθούνται από τους μοναχούς και τους υποτακτικούς που βρίσκονταν εκεί και τον ηγούμενο της μονής να κάνει συμφωνία με το στρατηγό των Τούρκων, πως αν σπάσει το καντήλι που θα πετάξουν στο βράχο, τότε θα παραδοθούν, αν όμως δεν σπάσει, θα γυρίσουν να φύγουν χωρίς να κάψουν το μοναστήρι. Έτσι κι έγινε, πέταξε ο ηγούμενος το καντήλι της Παναγίας στο βράχο, κατέβηκαν δυο Τούρκοι στρατιώτες και το βρήκαν να κρέμεται από ένα κλαδί ενός δέντρου. Το ανέβασαν στο στρατηγό τους και εκείνος με τη σειρά του τήρησε τη συμφωνία που είχε κάνει με τον ηγούμενο και έφυγαν χωρίς να κάψουν το μοναστήρι. Αργότερα έγινε ένα ακόμα μακελειό μεταξύ των Τούρκων γιατί δεν έκαψαν το μοναστήρι, αφού αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο πήγαν εκεί.

Ο πολυτιμότερος θησαυρός είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και το κιούπι με το θαυματουργό λάδι. Επίσης καρυοφύλλια, γιαταγάνια, κουμπούρες των οπλαρχηγών και παλικαριών της ξακουστής μάχης της Καυκαριάς, με τα οποία κατατρόπωσαν τον Ιμπραήμ το 1827 και στολές των αγωνιστών του 1821.

Σημαντικά κειμήλια του μοναστηριού έχουν κλαπεί από τη ληστεία που έγινε το Σεπτέμβριο του 1980, τα οποία αποτελούνταν από:

• Τ’ Άχραντα Πάθη που περιλάμβανε ένα κιτίο χειροποίητο από σύρμα χρυσό πλεγμένο στη Ρωσία, για φτιαχτεί το κιτίο πέρασαν 7 χρόνια. Βυζαντινής τέχνης, που εντός του φυλάσσονταν τεμάχιο από το ακάνθινο στεφάνι, τεμάχιο της χλαμύδας και κομμάτια τιμίου ξύλου και σπόγγου.

• Επίχρυσες και χρυσές λειψανοθήκες με ιερά λείψανα 150 Αγίων.

• Ιερά Ευαγγέλια επίχρυσα και αργυρά του 15ου και 16ου αιώνα.

• Εικόνες φορητές του 16ου και 17ου αιώνα.

• Στολές χειροποίητες χρυσοκέντητες από την Ρωσία.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε μικρή απόσταση από τη Μονή, ακολουθώντας ένα μικρό «φιδίσιο» μονοπάτι οδηγείτε ο επισκέπτης στο μικρό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Είναι φτιαγμένο μέσα σε ένα μικρό σπήλαιο λίγο πιο χαμηλά από το σημερινό μοναστήρι. Όλο το χρόνο ρέει αστείρευτα από το βράχο «αγίασμα».

Mέλι,κανέλα και λεμόνι

Μια αποτελεσματική θεραπεία για την απώλεια βάρους είναι ο συνδυασμός κανέλας, μελιού και λεμονιού. Η Κανέλα Κεϋλάνης (Ceylona Cinnamon ή Cinnamomum verum ή Cinnamomum zeylanicum ή ) βοηθάει στην μείωση της χοληστερόλης, στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Σύμφωνα με έρευνες η κανέλα μειώνει το πρήξιμο στο σώμα, βελτιώνει την ικανότητα της ινσουλίνης να μεταβολίζει το σάκχαρο στο αίμα, αναστέλλει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και μειώνει την αρτηριακή πίεση. Οι ερευνητές αναφέρουν επίσης ότι η κανέλα μειώνει το σωματικό λίπος και βελτιώνει τα επίπεδα της άλιπης μάζας σώματος.

Τα θρεπτικά συστατικά του μελιού βοηθούν στην διαδικασία απώλειας βάρους επειδή διαλύουν τα λιπώδη κύτταρα και μειώνουν την χοληστερόλη. Περιέχει επίσης βιταμίνες και μέταλα και βοηθάει στη καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Ερευνητές δοκίμασαν το μέλι σε υπέρβαρους ασθενείς και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μέλι όχι μόνο βοηθάει στην απώλεια βάρους, αλλά αποτρέπει την αύξηση του σωματικού βάρους και μειώνει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα.

Το επεξεργασμένο μέλι έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ενώ το φυσικό μέλι, μετά από 15 ημέρες κατανάλωσης, ήταν σε θέση να μειώσει αυτά τα επίπεδα.

Το λεμόνι περιέχει ουσίες που ονομάζονται πολυφαινόλες, οι οποίες περιέχουν hesperidin, naringen, eriocitrin και diosmin.

Ερευνητές αναφέρουν ότι οι πολυφαινόλες που περιέχονται στο λεμόνι έχουν υψηλή αντιοξειδωτική δράση, την ικανότητα να καταστείλουν την αύξηση του σωματικού βάρους, να μειώσουν το δείκτη μάζας σώματος και να βελτιώσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Απολαύστε μια κούπα τσάι με κανέλα, μέλι και λεμόνι και βοηθήστε τον οργανισμό σας να χάσει τα περιττά κιλά.

Δοσολογία: Πίνετε μια κούπα το πρωί με άδειο στομάχι και μια κούπα πριν τον ύπνο με άδειο στομάχι.

Το ρόφημα μπορείτε να το πίνετε συνοδευτικά σε κάθε δίαιτα που ακολουθείτε.

Ρόφημα με κανέλα, μέλι και λεμόνι για απώλεια βάρους

Υλικά

1/4 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη ή μισό ξύλο κανέλα

1 κουταλάκι μέλι (προτιμήστε οργανικό μέλι)

χυμό από φρέσκο λεμόνι

Γανόδερμα

Το γανόδερμα (ganoderma lucidum) είναι ένα μανιτάρι με έντονο κόκκινο χρώμα και με ιδιαίτερη πικρή γεύση το οποίο χρησιμοποιείτε από τους Κινέζους για αιώνες σαν ένας τρόφιμο με φαρμακευτικές ιδιότητες, φυσικά οι ιδιότητες αυτές προκύπτουν από εικασίες και ιστορικές αναφορές. Οι εργαστηριακές και κλινικές μελέτες των δράσεων του μανιταριού με το όνομα γανόδερμα (ganoderma lucidum) έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Το συναντάμε στην αγορά με διάφορες μορφές όπως το φρέσκο μανιτάρι ή το αποξηραμένο, σε μορφή εκχυλίσματος, σε σακουλάκια τσαγιού ή και σαν συμπλήρωμα διατροφής σε κάψουλα.

Ευεργετικές Ιδιότητες
Ένα πολύτιμο συστατικό του γανόδερμα (ganoderma lucidum) είναι τα τριτερπένια όπως και ορισμένοι πολυσακχαρίτες. Συγκεκριμένα για το γανόδερμα (ganoderma lucidum) μελέτη που δημοσιεύτηκε στο british journal of nutrition αναφέρει ότι μπορεί να συμβάλει στην βελτίωση του λιπιδαιμικού προφιλ του ατόμου μειώνοντας τα επίπεδα της χοληστερόλης. Άλλες μελέτες σχετίζουν την χορήγηση του μανιταριού με την μείωση της αρτηριακής πίεσης σε ασθενής με υπέρταση, τέλος φαίνεται να έχει αντικαρκινικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες χάρη κυρίως στις πρωτεΐνες που περιέχει.

Ganoderma και η χρήση του
Η κατανάλωση του γανοδερματος (ganoderma lucidum) σε τρόφιμο δεν μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητες καταστάσεις, η συνεχείς όμως χρήση του γανοδερματος σε μορφή συμπληρώματος διατροφής μπορεί να κρύβει κινδύνους, πιο συγκεκριμένα έχει αναφερθεί ότι μετά από 3 μήνες χρήσης σύμφωνα με το σύστημα υγείας του Πανεπιστημίου του Michigan μπορεί να δημιουργήσει στοματικές διαταραχές, ξηροστομία και ρινορραγία, επίσης έχουν αναφερθεί περιπτώσεις διαρροϊκών κενώσεων μετά από την παρατεταμένη χρήση οι οποίες όμως φαίνεται να αντιμετωπίζονται με την παράλληλη συμπληρωματική χορήγηση βιταμίνης C, σε κάθε όμως περίπτωση τα συμπτώματα αυτά είναι πολύ ήπια και μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα με την διακοπή χρήσης του συμπληρώματος.

Προτείνετε η χρήση του μόνο στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν ότι αποδεδειγμένα μπορεί να βοηθήσει, επίσης πρέπει να είναι προσεκτικοί με την χρήση των συμπληρωμάτων γανόδερμα (ganoderma lucidum) άτομα που ακολουθούν κάποια αντιπηκτική ή αντιυπερτασική αγωγή, γυναίκες εγκυμονούσες ή θηλάζουσες και φυσικά τα παιδιά.

Λεμόνι

Λεμονοθεραπεία, για αποτοξίνωση και τόνωση του οργανισμού!!!

Παρόλα τα δεινά του 2ου παγκοσμίου πολέμου, η φύση κατάφερε να ρίξει στο φως μια «θεραπευτική βόμβα» που ακόμη και οι πιο σκεπτικοί επιστήμονες δυσκολεύονται να αρνηθούν. Δεν είναι άλλη από τη λεμονοθεραπεία ή αλλιώς “The master cleanser “ κατά την οποια το λεμόνι φαίνεται ως το παλικάρι, ο άνδρας των φρούτων.
Όλη η τιμή αποδίδεται στον Stanley Burroughs ένα άνθρωπο περα εως πέρα ευλαβή, με αγάπη για το συνάνθρωπο αλλά και τη φύση. Ας δούμε λοιπόν τι κρύβει το υπέροχο λεμόνι και πως το κίτρινο χρώμα του μπορεί να φωτίσει τις σκοτεινές κρύπτες του σώματός μας.

Εν μέρει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε στηρίζεται στις αρχές της νηστειοθεραπείας και των ωφελών που τη συνοδεύουν. Δεν είναι όμως ο στόχος μας να αναλύσουμε αυτό για να μη κουράσουμε.
Πέραν αυτών που ήδη αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα υγείας, η παρακάτω μέθοδος είναι ιδανική για κάποιον που θέλει να κάνει αποτοξίνωση χωρίς να σέρνεται, ακολουθώντας τις καθημερινές διαδικασίες.

Μήπως βγάζετε πολλές ελιές, σπυράκια, λιπώματα; Αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας αποθηκεύει συσσωρευμένα απόβλητα στους λεμφαδένες. Είστε έτοιμοι για τη δίαιτα!
Αυτές οι συσσωρεύσεις εκφυλίζονται σε διαφορετικούς βαθμούς προκαλώντας φθορές σε διάφορα όργανα του σώματος ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και τις ευαισθησίες του.

Η κεντρική ιδέα της λεμονοθεραπείας βασίζεται στην επιλεκτική εκκαθάριση του οργανισμού από τα απόβλητα διατηρώντας παράλληλα ένα υγιές και όχι εξασθενημένο σώμα όπως γνωρίζουμε ήδη από τις επιθετικές χημικές θεραπείες ή ακόμη και δίαιτες

Iερά Μονή Ομπλού

ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Η προσφορά της Μονής του Ομπλού στο έθνος πρό πάντων στα χρόνια της σκλαβιάς και της επανάστασης είναι παράλληλη με εκείνη όλων σχεδών των Μοναστηριών της πατρίδας μας.

Τα μοναστήρια απαραβίαστα για τους Τούρκους έγιναν καταφύγια πολλών κινδυνευόντων....ο παπάς κάτω το ράσο του κρατεί το ψαλτήρι και πηγαίνει να μάθει τα παιδιά να διαβάζουν....Το Κρυφό-Σχολειό δεν είναι θρύλος,,,ο κλήρος υπήρξε και οδηγός του ΄Εθνους και το στηριγμά του,,,

Συγκεκριμένα στο Μοριά τα τρία Μοναστήρια Μ.Σπήλαιο-Αγία Λαύρα-Ομπλός διεδραμάτισαν στην Ελληνική Επανάσταση πρωταρχικό ρόλο.

Στο Μοναστήρι του Ομπλού μέσα και κάτω από τους παγωμένους θόλους στα χρόνια της σκλαβιάς οι ευλαβικοί καλόγεροι άναβαν στις παγωμένες από την δουλεία καρδιές των σκλάβων τη φωτιά της αγάπης στην ελευθερία

<< Βραχνά ο παπάς -και ο δάσκαλος εκεί

θεριεύει την αποσταμένη ελπίδα με λόγια μαγικά,,,,>>

Στο μισοσκόταδο του νάρθηκα της Γλυκειάς Παναγιάς του Ομπλού αντηχούσαν γεμάτα εθνική προσμονή και λαχτάρα προφητικά τα λόγια του δασκάλου-καλογερόπαπα:

<<  Μην σκιάζεστε  στα σκότη,,,,,

η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι

της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρη,,,,,>>

Εδώ δίδαξε ο λόγιος Αββακούμ (1760) η σοφότατη και ιερά κεφαλή όπως χαρακτηρίστηκε.Το Μάρτιο του 1821 η Μονή του Ομπλού βρέθηκε στην πρωτοπορεία του ξεσηκωμού για την λευτεριά και έγινε το προπύργιο του αγώνα στην Πάτρα λόγω της οχυρικής δυσπόρθητης θέση,αλλά και γιατί βρίσκεται κοντά στην Πελοποννησιακή πρωτεύουσα.

Οι οπλαρχηγοί Ι.Παπαδιαμαντόπουλος,Ν.Λόντος,Δ.Κουμανιώτης,Π.Καρατζάς κ.α έχουν στενά συνδέσει την επανaστατική τους δράση με το Μοναστήρι. Συχνά καταφεύγουν εδώ, συσκέπτονται και καταστρώνουν τα πολεμικά τους σχέδια σε συνεργασία με τους Καλαβρυτινούς οπλαρχηγούς και με την καθοδήγηση του Μητροπολίτη Π.Πατρών Γερμανού που έχει μεταβάλει το Μοναστήρι σε στρατιωτικό αρχηγείομε την έναρξη της επαναστάσεως.

Σύμφωνα με χειρόγραφο που βρέθηκε στην Μονή η ίδρυσή τηςτοποθετείται στο 1315 όπου ο ιερομόναχος Ιωακείμ με δύο μαθητές του ανακαλύπτουν το εκκλησάκι της Γλυκειάς Παναγιάς και αποφασίζουν να εγκατασταθούν εκεί. Το  1581 αναγνωρίζεται ως Σταυροπηγιακή Μονή. Καταστραφικε πολλές φορές από τους Τούρκους από Ενέτους, Αλβανούς και τελευταία από τους Γερμανούς. Το καθολικό που τιμώνται στα Εισόδια της Θεοτόκου είναι βυζαντινού ρυθμού και βρίσκεται εντός της αυλής της Μονής. Η ονομασία της προέρχεται από την Αλβανική λέξη Ομπ{ι}λε  {Ομπλος}που σημαίνει<<γλυκυ>>.