Ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς.

Η Γιαννούλα η κουλουρού ήταν ένας από τους «μύθους» της παλιάς Πάτρας. Άγνωστο πώς της κόλλησε η ιδέα ότι… την ερωτεύτηκε ο Αμερικανός πρόεδρος Ουίλσον, το πιο ένδοξο όνομα μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

«Η ίδια το θεωρούσε πολύ… φυσικό. Διότι επικρατούσε η ηθική παραλυσία στην Αμερική ώστε ο πρόεδρος Ουίλσων, άνδρας φρόνιμος και λογικός, σκέφτηκε να έλθη στην Ελλάδα για να βρη νύφη. Και την… βρήκε στο πρόσωπο της Γιαννούλας.

Όλον τον χρόνο, πουλούσε κουλούρια, τοποθετημένα σ’ ένα μεγάλο κοφίνι, κρεμασμένο από τον λαιμό της. Δεν ήταν και τόσο νέα. Κουραστικό επάγγελμα. Για να στηρίζεται στο βάδισμα, είχε ένα μπαστούνι, από μια χαλασμένη ομπρέλα. Στο στήθος της κρεμόταν ένας μεγάλος σταυρός από καθαρόν… μπρούντζο. Της τον είχε απονείμει η Κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών όταν έγιναν οι αρραβώνες. Τις Κυριακές και τις γιορτές, η Γιαννούλα ανεπαύετο και κυκλοφορούσε χωρίς κοφίνι. Το στήθος της ήταν κατάφορτον από… παράσημα, που της είχαν απονείμει… διάφορες κυβερνήσεις», σημείωνε «Ο Παλαιός» της «Ημέρας» στις αρχές της δεκαετίας του ’50, όπου συμπλήρωνε: «Επίσης όλον τον χρόνον διατηρούσε αλληλογραφία με τον Ουίλσωνα, τη φροντίδι του μακαρίτη Γιογκαράκη, ο οποίος ήταν ο αρχηγός της φάρσας. Στην αλληλογραφία αυτή, όλα τα γεγονότα της εποχής είχαν και κάποια δόσι από το “ειδύλλιο” της Γιαννούλας με τον Ουίλσωνα. Η φουκαριάρα επίστευε ότι είναι ο άξων της γης»…

Σημειώστε ότι ήταν οι μόνοι γάμοι, όπου η ευχή «και του χρόνου» ταίριαζε, αφού τελούνταν ανελλιπώς κάθε χρόνο, ακόμη και μετά το θάνατο του Αμερικανού προέδρου. 

Όταν έγινε η Επανάστασις του 1922, η Γιαννούλα έλαβε ένα γράμμα, όπου ο Ουίλσον της έγραφεν ότι έρχεται στην Ελλάδα για να επιβάλη την τάξιν. Αλλά τον πυροβόλησαν οι Πλαστηρικοί και ετραυματίσθηκε βαρειά από δύο σφαίρες, στο αριστερό πόδι «γλυφτά έξω από τον αστράγαλο».

Όταν έγινεν η αντεπανάστασις Λεοναρδόπουλου και Γαργαλίδη, αι Πάτραι εκινδύνευσαν σοβαρώς, διότι οι αντεπαναστάται συνέλαβαν ένα μέλος της ακολουθίας του Ουίλσωνος, ο οποίος έγραφε τα καθέκαστα εις την Γιαννούλα.

«Ο Ανδρέας μού ετηλεγράφησε με το Μαρκόνιον και διέταξα και τον απέλυσαν, ει δε άλλως θα βομβάρδιζα το Πατράτσο. Εφοβήθηκαν και τον απέλυσαν».

Ευτυχώς…

Μια άλλη ημέρα, ένα αεροπλάνο της κυβερνήσεως έρριψε στην Πάτρα προκηρύξεις, δια των οποίων ανηγγέλλετο η ήττα των αντεπαναστατών στον Κιθαιρώνα από τον Κονδύλη, ο οποίος τότε απεκλήθη «Κεραυνός». Αμέσως, ο Γιογκαράκης εσκάρωσε ένα γράμμα προς την Γιαννούλαν, όπου ο Ουίλσων τής έγραφε:

«Χθες, δι’ ενός αεροπλάνου μου έρριξα στην πλατεία Γεωργίου Α΄ της Πατράτσο ένα ειδοποιητήριον προς τον Νομάρχην, να φροντίση να σου παραδώσουν όλα τα χρήματα που σου έχω στείλει και όλα τα μεταξωτά φορέματα, καθώς και όλα τα χρυσά παπούτσια από… ξυπολυτόδερμα, και όλα τα χρυσά δακτυλίδια, παρασήματα, βραχιόλια κ.λπ. που έχει ο Τελώνης. Εις την ειδοποίησιν τούς έγραφα ότι εάν δεν σου τα παραδώσουν, θα… βομβαρδίσω το Πατράτσο και θα κάμω αποκλεισμό, δεν θ’ αφήσω στάρι να ελθή από αμέρικα. Δαφνουλίτσα μου, ετηλεγράφησα στον διευθυντή της Αστυνομίας και έπιασε τον διευθυντήν της Εθνικής Τραπέζης κ. Μαλεβίτην και τον έβαλε φυλακή, έως ότου σου παραδώση όλα τα χρήματα. Εάν δεν σου τα παραδώση, να μου γράψης να τον κάμω εξορία σε άγρια μέρη».

Από αυτό το γράμμα, φαίνεται τι φάρσες εσκάρωναν της Γιαννούλας. Διαρκώς έστελνε ο Ουίλσων και της τα παρακρατούσαν. Δέματα, χρήματα, κοσμήματα… Πολλές φορές, μέσα στα γράμματα της έστελναν… ρούβλια, τα οποία κανείς δεν εξαργύρωνε και η Γιαννούλα θύμωνε:

- Μωρές, δεν περνάνε τα λεφτά της Αμερικής; Θα τηλεγραφήσω στον αρραβωνιαστικό μου να σας κάμη αποκλεισμό, να μη στείλη στάρι, να ψοφήσετε όλοι.     

- Θα ψοφήσης κι εσύ.

- Εγώ; Εγώ σας χαιρετάω την άλλη Κυριακή. Θα έλθη ο αρραβωνιαστικός μου να με πάρη. Μου το έγραψε.

Η ημέρα των γάμων

Της το είχε γράψει. Ιδού μια περικοπή από σχετική επιστολή: «Αγαπητή μου Δαφνουλίτσα, να έλθης στον Μαρκάτον να μιλήσουμε και να πούμε για τας υποθέσεις μας, να σου πω πότε θα έλθω στο Πατράτσο, να είσαι έτοιμη να φύγουμε δι’ Αμέρικαν, όπου όλος ο κόσμος σε περιμένουν να σε γνωρίσουν ως νέαν… Δούκισσα της Αμέρικας. Οι γάμοι μας θα γίνουν στην παραλία Πατράτσο. Επάνω στο πλοίο μου θα είναι οι βασιλείς και αι βασίλισσαι του κόσμου να μας ευχηθούν δια τον γάμον μας».

Η ημέρα των γάμων της Γιαννούλας εσήμαινεν αληθινόν συναγερμό του πληθυσμού Πατρών και περιχώρων. Έφθανε ντυμένη με τα νυφικά και με την ακολουθία της στην παραλία, να υποδεχθή τον Ουίλσωνα, τον οποίον υποδύετο θαυμάσια κάθε χρόνο, ο μακαρίτης επίσης Πατρώνης, πρόεδρος των λεμβούχων. Ντυμένος με βελάδα και ψηλό καπέλο, ήταν σε μια βάρκα κρυμμένος πίσω από ένα πλοίο. Όταν άρχιζαν οι σειρήνες των πλοίων ν’ αναγγέλλουν τον κατάπλουν του… υπερωκεανίου, φανερωνόταν η βάρκα και απεβίβαζε τον Πατρώνη, ενώ… άγημα ναυτών του Λιμεναρχείου απέδιδε τιμάς. Πρόεδρος της Αμέρικας ήταν, όχι αστεία.

Η πομπή, που είχε ξεκινήσει από το σπίτι της Γιαννούλας στην Απάνω Χώρα, επέστρεφε, δια της ιδίας διαδρομής, με τον… Ουίλσωνα πλέον στο πλευρό της Γιαννούλας, στο ίδιο αμάξι. Ο πανζουρλισμός δεν περιγράφεται. Ήταν ένα λαϊκό πανηγύρι.

Δυστυχώς, οι γάμοι έπρεπε να εμποδισθούν. Διότι, την κρίσιμη στιγμή, έφθαναν χωροφύλακες και ζητούσαν από όλους «το απολυτήριο». Ο Ουίλσων δεν είχε και συνελαμβάνετο ως… αδήλωτος. Την επομένη, η Γιαννούλα ελάμβανε νέο γράμμα, όπου ο Ουίλσων ανανέωνε την αγάπη του.

Στα τελευταία της, η Γιαννούλα δεν μπορούσε πια, να μετέρχεται το επάγγελμά της και ζούσε από την επαιτεία. Εξηκολουθούσε να της γράφη ο Ουίλσων: «Να πηγαίνης εις τον Παναγόπουλον να παίρνης ό,τι θέλεις. Να τα γράφη και όταν έλθω, εγώ πληρώνω. Αυτάς τας ημέρας θα στείλω ένα βαπόρι δια τον στρατόν και να… έχης το νου σου μήπως και γίνουν κλοπές. Να παρακολουθήσης ίνα δης τι θα γίνη».

Και ο Ουίλσων της έδινε την υπόσχεσι ότι θα ερχόταν να την πάρη, με πρώτη ευκαιρία. 

Η «ευκαιρία» παρουσιαζόταν κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Έως ότου ένας ένας από τους πρωταγωνιστές της ανεκδιήγητης αυτής σκηνοθεσίας, με την οποία διασκέδαζε η πόλη, έφυγαν από αυτόν τον κόσμο. Αργότερα επέστρεψε ως ένα από τα λαϊκά δρώμενα της Τσικνοπέμπτης, έως ότου ξαναχάθηκε…

Πετιμέζι

Ο μήνας που διανύουμε λέγεται και τρυγητής καθώς είναι ο μήνας του τρύγου και του σταφυλιού.Το πετιμέζι που προκύπτει από το βράσιμο του μούστου ,περιέχει πλήθος θρεπτικών συστατικών που θεωρούνται ιδιαίτερα ωφέλιμα για την υγεία μας.
Μπορεί για αρκετά χρόνια να  είχε ξεχασθεί αλλά σε πολλές περιοχές της επαρχίας οι κάτοικοι συνηθίζουν να το πίνουν ως σφηνάκι το πρωί καθώς έχει αποδειχθεί ότι είναι πλούσιο σε ενέργεια, σίδηρο και ασβέστιο.
Παράλληλα το πετιμέζι  αποτελεί άριστη πηγή σιδήρου,ανακουφίζει από τα ενοχλητικά συμπτώματα του πονόλαιμου ενώ αποτελεί ασπίδα προστασίας για την κατάθλιψη.

Σύμφωνα με τους διαιτολόγους το πετιμέζι επειδή είναι η συμπυκνωμένη μορφή του σταφυλιού, μία και μόνο κουταλιά μπορεί να παρέχει ότι και σχεδόν ένα τσαμπί σταφύλι.
Το τίμημα του υψηλού θερμιδικού φορτίου δείχνει μηδαμινό μπροστά στην περιεκτικότητα του σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο, κάλιο και χαλκό.
Πλέον το  ξεχασμένο πετιμέζι έχει εισβάλλει σε όλες τις γκουρμέ κουζίνες. Η νέα τάση στη διατροφή αλλά και η τελευταία λέξη της μόδας στις γλυκές αλχημείες των διάσημων σεφ προέρχεται από το σταφύλι.
Πλέον και οι  επώνυμοι έλληνες σεφ έχουν εντάξει στα πιάτα τους  το αρχαίο αυτό γλυκαντικό   κερδίζοντας τις εντυπώσεις
 ο χυμός των σταφυλιών
Ανάλογη όμως διατροφική αξία έχει και ο μούστος, ο χυμός των σταφυλιών που προκύπτει από τη σύνθλιψή τους περιέχει και αυτός με την σειρά του πολλά θρεπτικά συστατικά (υδατάνθρακες, αμινοξέα, βιταμίνες, μέταλλα, φαινόλες).
Συγκεκριμένα, είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, βιταμίνη C καθώς και σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ από μεταλλικά στοιχεία περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο και σίδηρο. Είναι καλή πηγή υδατανθράκων λόγω των σταφυλοσακχάρων που περιέχει κι έτσι αποτελεί καλή πηγή ενέργειας για τον οργανισμό. Επιπλέον, έχει και αντιοξειδωτική αλλά και αντικαρκινική δράση.

Οκτώβριος

Ο δέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε την ονομασία του από τη λατινική λέξη Octo (=οκτώ), επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος στη σειρά μήνας. Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Οκτώβριος μετακινήθηκε στη δέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία.Στην αρχαία Ελλάδα ο Οκτώβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Πυανοψιώνα. Η περίοδος αυτή ήταν πλούσια σε γιορτές (Πυανόψια, Οσχοφόρια, Θεσμοφόρια), καθώς οι Αθηναίοι φρόντιζαν να εξασφαλίζουν τη θεϊκή προστασία για το κύκλο των γεωργικών εργασιών, που μόλις άρχιζε. Αργότερα, για τον ίδιο λόγο οι Ρωμαίοι θυσίαζαν ένα άλογο στο Πεδίο του Άρεως για να πάνε καλά τα σπαρτά.Στο λαϊκό καλεντάρι, ο Οκτώβριος ονομάζεται Αϊ-Δημήτρης, από τη μεγάλη χριστιανική γιορτή του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου), Βροχάρης και Σποριάς (Σποριάτης ή Σπαρτός), για τις ευεργετικές βροχές στη σπορά (σχετική η παροιμία «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οχτώ σακιά δεν γέμισες») και Μπρουμάρης (ομιχλώδης, σκοτεινός).

Χειροποίητο σαπούνι από αγνό ελαιόλαδο.

Υλικά :
~~~~~~~
Να θυμόμαστε την αναλογία 1,3,5.
1 κιλό καυστική σόδα(Την αγοράζουμε από μαγαζί με χημικά είδη και δεν νομίζω να στοιχίζει πάνω από δύο ευρώ το κιλό)
3 κιλά νερό βρύσης.
5 κιλά ελαιόλαδο (Μπορούμε αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε χρησιμοποιημένα τηγανόλαδα ή πολυκαιρισμένο ελαιόλαδο αφού τα περάσουμε από ένα τουλουπάνι ώστε να καθαρίσουμε τα στερεά κατάλοιπα που υπάρχουν.
Εγώ χρησιμοποιώ αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Δύο πλαστικές λεκάνες ή δοχεία από χρώματα χωρητικότητας 5 και 15 λίτρων. Μια ξύλινη ή ανοξείδωτη κουτάλα.
Πλαστικά γάντια.
Ένα ξύλινο πλαίσιο διαστάσεων 50x40x20 εκατοστά (θα χρησιμοποιηθεί για καλούπι)η 
χάρτινα κουτιά από γάλα.
Ένα μεγάλο μαχαίρι για να κόψουμε το σαπούνι.
Mία παλιά εφημερίδα.
Παρασκευή:
~~~~~~~~~~~
Η όλη διαδικασία γίνεται σε ανοικτό χώρο π.χ. σε μία ταράτσα η στην αυλή.
 Στρώνουμε μερικά φύλλα από την εφημερίδα και πάνω στην εφημερίδα τοποθετούμε το ξύλινο πλαίσιο.
 Παίρνουμε το μικρό δοχείο των πέντε λίτρων και ρίχνουμε τα τρία κιλά νερό.
 Στη συνέχεια διαλύουμε στο νερό ένα κιλό καυστική σόδα με την κουτάλα και με αυτό τον τρόπο ετοιμάζουμε το διάλυμά μας. Το δοχείο θερμαίνεται. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τη καυστική σόδα να μην μπει στο μάτι μας και να φοράμε τα πλαστικά γάντια γιατί διαφορετικά θα κάψουμε τα χέρια μας αν έρθει σε επαφή με το δέρμα.
 Στο άλλο δοχείο των 15 λίτρων ζυγίζουμε έξι κιλά ελαιόλαδο.
 Στη συνέχεια ρίχνουμε το διάλυμα νερού σόδας στο δοχείο με το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε γρήγορα με την κουτάλα. Αρχίζει ο σχηματισμός σαπουνιού και στη συνέχεια πήζει το ελαιόλαδο.
 Μετά ρίχνουμε στο καλούπι το σαπούνι.
 Μετά από πέντε ώρες περίπου κόβουμε με το μαχαίρι το σαπούνι για πρώτη φορά και την επομένη μέρα αφαιρούμε το καλούπι και κόβουμε με το μαχαίρι τις πλάκες του σαπουνιού. 
Παρατηρήσεις:
Το σαπούνι μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα, αλλά καλό θα ήταν να το αφήναμε σε ανοιχτό χώρο ένα με δύο μήνες για να ωριμάσει.
Από το ξύλινο πλαίσιο θα δούμε να φεύγουν κάποια απόνερα. (Είναι απολύτως φυσιολογικό).
Με αυτή τη συνταγή παράγονται περίπου οχτώ κιλά σαπούνι.
Αυτό το σαπούνι είναι ιδανικό για να καθαρίζει τους λεκέδες από τα ρούχα και να πλενόμαστε καθημερινά.
Υ Γ
Αν θέλουμε να φτιάξουμε μικρότερη ποσότητα διαιρούμε τα υλικά βάση με την ποσότητα ελειολάδου που έχουμε ....( και μια όμορφη ιδέα μπορούμε να κάνουμε μπομπονιέρες βαφτίσεως 
σε διάφορα σχέδια διαθέτοντας καλούπια....

Θέατρο Απόλλων Πάτρα

Η Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α΄ πιο γνωστή ως Πλατεία Γεωργίου Α΄ ή όπως έχει επικρατήσει στους Πατρινούς Πλατεία Γεωργίου είναι η κεντρική πλατεία της Πάτρας. Δημιουργήθηκε επί κυβερνήτη Καποδίστρια και με το σχέδιο που συνέταξε ο απεσταλμένος του κυβερνήτη Σταμάτης Βούλγαρης το 1829. Το σχέδιο απέβλεπε στην δημιουργία της Πάτρας από την αρχή, αφού η πόλη είχε καταστραφεί εξ ολοκλήρου κατά την επανάσταση. Το σχέδιο περιελάμβανε ανάπτυξη της νέας πόλης δίπλα στην παλιά με κάθετους και οριζόντιους δρόμους και νέες μεγάλες πλατείες. Κατά καιρούς έχει αλλάξει πολλές ονομασίες. Ξεκίνησε ως Δημοκρατίας, άλλαξε σε Καλαμογδάρτη, Όθωνος, Κεντρική, Θωμόπουλου, Εθνική, Παλλιγενεσίας και από το 1863 Γεωργίου Α΄ προς τιμήν του βασιλέως Γεώργιου Α'.
Το θέατρο Απόλλων στην πλατεία Γεωργίου Α΄
Στην πλατεία υπάρχει και το Θέατρο Απόλλων έργο του Τσίλλερ. Το 1875 τοποθετήθηκαν τα δύο συντριβάνια που υπάρχουν και σήμερα, τα οποία παραγγέλθηκαν στην Ιταλία. Έχει ανακατασκευαστεί πάρα πολλές φορές με τελευταία το 2006. Αποτελεί το κέντρο των καρναβαλικών εκδηλώσεων και είναι τόπος πολιτικών συγκεντρώσεων και συναυλιών. Εκεί ο Περικλής Καλαμογδάρτης το 1843 ανέγνωσε το πρώτο σύνταγμα της Ελλάδος και για αυτόν τον λόγο η πλατεία αργότερα πήρε και το όνομά του.

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Σπάτα (Ν.Αχαίας)

Ιερά μονή Αγίου Νικολάου (Σπάτα) Βρίσκεται στο 17o χλμ. ανατολικά της Βάρδας και 1.500 μέτρα από το Χωρίο Σπάτα.
Η Μονή κτίσθηκε πριν 200 περίπου χρόνια εκεί όπου ευρέθηκε η ιερή εικόνα του Αγίου Νικολάου και απετέλεσε την αιτία της περαιτέρω αναπτύξεως της. Δύο εκδοχές υπάρχουν για την εύρεση της εικόνας. Η πρώτη είναι ότι η εικόνα ευρέθη από κάποιο βοσκό ο οποίος ακολουθώντας ένα του ζώο τον οδήγησε στην πηγή, του Αγίου απ’ την οποία αυτό έπινε νερό. Η δεύτερη ότι, άλλοι βοσκοί που είχαν τα ζώα τους στο απέναντι της Μονής βουνό είδαν μια λάμψη, η πορεία της οποίας απ’ τη Δύση προς την Ανατολή τερμάτιζε στο μέρος όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή. Η εικόνα Αγίου Νικολάου ΣΠΑΤΑ
Κατόπιν έρευνας βρήκαν την Αγία εικόνα.
Η Μονή αποτελείται από τρία κτιριακά συγκροτήματα το παλαιότερο είναι ο Ναός, το μικρό αρχονταρίκι, η τράπεζα, παλαιοί  μικροί ξενώνες κτλ. Το δεύτερο είναι κτίριο του ορφανοτροφείου της Μονής, και το τρίτο Ξενώνες και αίθουσα φιλοξενίας.
Η Μονή εορτάζει τρεις φορές το χρόνο. Στις 6 Δεκεμβρίου ημέρα μνήμης του αγίου. Την 10ην Μαΐου ιδιαίτερα και πιο πανηγυρικά, ημέρα μετακομιδής του ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας προς το Μπάρι της Ιταλίας. Και κατά την εορτή της Αγίας Πεντηκοστής.
Τα μαρτυρούμενα θαύματα του Αγίου είναι πάμπολα γι’ αυτό και κατά τας πανηγύρεις του η Μονή κατακλύζεται από πλήθος προσκυνητών από την Ηλεία και την Αχαϊα κυρίως αλλά και από πολλά μέρη της Ελλάδος.

Μονή Γηροκομείου

Η Ιερά Μονή Παναγίας της Γηροκομίτισσας ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα μ.Χ. στην περιοχή του Γηροκομείου νοτιοδυτικά της Πάτρας. Χτίστηκε πάνω στα ερείπια του Αρχαίου Ναου της θεάς Αρτέμιδος γι'αυτο και το καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αρτέμιο. Είναι προφανές ότι η Μονή διατηρούσε γηροκομείο κατά την Βυζαντινή περίοδο (απο εκεί προέρχεται και το όνομα).
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν η έδρα του Μητροπολίτη Πατρών. Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς το 1770 και από τους Τούρκους κατα την Επανάσταση του 1821. Στο ίδιο μέρος έγινε και η μάχη του Γηροκομείου το 1821 στην οποία ο Ελληνικός Στρατός βγήκε νικητής με αρχηγό τον Γέρο του Μοριά. Το 1943 οι μοναχοί εξορίστηκαν από τους Γερμανούς στην Ιερά Μονή Μπάλα. Η Ιερά Μονή Γηροκομειού ήταν Πατριαρχική, Βασιλική και Σταυροπηγιακή.
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου είναι μία από τις αρχαιότερες Μονές της Ελλάδος. Ιδρύθηκε γύρω στον 10ο αιώνα , τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο Μοναχισμός στην κυρίως Ελλάδα.
Η ονομασία της οφείλεται στο ότι, στο χώρο που ιδρύθηκε η Μονή, προϋπήρχε γηροκομείο που διέθετε και Ναό, ή κατ' άλλους στο ότι, όταν οι Μοναχοί ίδρυσαν το Μοναστήρι έκτισαν ταυτόχρονα και συντηρούσαν Γηροκομείο, πράγμα άλλωστε όχι άγνωστο για τα Μοναστήρια της Βυζαντινής εποχής. Μία όμως παλιά παράδοση, που δέχεται και ο ιστορικός Θωμόπουλος, συνδέει την ίδρυση και το όνομα της Μονής με τον Άγιο Αρτέμιο, τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέου στην Κωνσταντινούπολη και το υδραγωγείο της πόλεως.
Στον τόπο που είναι κτισμένη η Ι. Μονή κατά την προχριστιανική εποχή υπήρχε ειδωλολατρικός ναός πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος. Στον τοίχο της βόρειας πτέρυγος της Μονής (έξω από τα κελλιά των μοναχών) υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του προχριστιανικού ναού.
Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους, βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι' αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της. Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και της εξορίας. Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο
Η Μονή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα και Βασιλική. Υπήγετο στον Βασιλέα Δεσπότη του Δεσποτάτου του Μυστρά Παλαιολόγον.
Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς την Μ. Παρασκευή του 1770 (13 Απριλίου) κατά τα Ορλωφικά και την Κυριακή των Βαΐων του 1821 (3 Απριλίου). Στην περίοδο της Εθνεγερσίας έγινε θέατρο πολλών μαχών. Κρίσιμη για την έκβαση του Αγώνα του '21 ήταν η μάχη που κερδήθηκε στην περιοχή της Μονής, την 9η Μαρτίου 1822, από τον Θ. Κολοκοτρώνη, που δίκαια αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας της Γηροκομήτισσας.
Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.
Το 1943 οι Μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο, (Μονή Μπάλα) όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομμήτισσας και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων.
Το πρώτο Καθολικό της Μονής (ο Ναός) ήταν βυζαντινού ρυθμού με τρούλλο και κίονες. Το 1806 κατέπεσε από σεισμό. Μαρμάρινο ανάγλυφο με σταυρούς κ.λ.π., που βρίσκεται εντειχισμένο παρά την κλίμακα της Ι. Μονής, είναι έργο του 9ου ή του 10ου αιώνα. Ο σημερινός Ναός και τα κελλιά κτίσθηκαν από το 1833 ως το 1836. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο κατασκευάσθηκε το 1852 από Τήνιο γλύπτη.
Στο Ναό φυλάσσεται ο πάνσεπτος θησαυρός της Μονής, η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Γηροκομητίσσης, σε επιβλητικό μαρμάρινο θρόνο, καθώς και η αξιόλογης τέχνης εικόνα της Παναγίας, που φέρει την επιγραφή "Μήτηρ Θεού, η Αληθινή" (η μόνη διασωζομένη εικόνα με την ονομασία αυτή), η οποία είναι έργο του 14ου αιώνα, καθαρίσθηκε δε και συντηρήθηκε επιμελώς από το Χριστιανικό και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το 1988-1989.
Η ανατολική μάνδρα της Μονής ανεγέρθηκε το 1958.
Η Ι. Μονή από τη φθορά του χρόνου και κυρίως λόγω του καταστρεπτικού σεισμού του έτους 1993 υπέστη μεγάλες ζημιές. Ανακαινίστηκε κατά τα έτη 1995 - 1999.
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, δευτερευόντως δε την Τρίτη του Πάσχα και την 23ην Αυγούστου.